เวลาเรารักใครสักคน ยิ่งรักมากก็ยิ่งหวงมาก ไม่มีใครอยากเสียคนที่ตัวเองรักไปให้คนอื่นหรอก
เราเริ่มมีรู้สึกอยากครอบครอง " คนที่มีค่ามากที่สุดในชีวิต "
เพื่อให้อยู่กับเราไปนาน ๆ และเป็นของเราคนเดียว
มักจะทำให้เราระแวงทุกคนที่อยู่ใกล้เค้า บางครั้งก็ทำให้เรา " หึ ง ห ว ง " หน้ามืดตามัวจนไม่รู้ตัว
และในขณะที่ความรู้สึก " หึ ง ห ว ง " เหล่านั้นได้ทำให้ใครบางคนมีคุณค่ามากขึ้น แต่กลับมีแค่ตัวเรา
เพียงคนเดียว ที่ยิ่ง
" หึ ง ห ว ง " เท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้คุณค่าที่ตัวเองมีอยู่ลดน้อยลง
จุดอ่อน ของความไม่ไว้ใจ เป็นสิ่งสะท้อนออกไปให้เค้ามองเห็น
มันเป็นเพียงอารมณ์อ่อนไหวของคนอ่อนแอคนหนึ่ง ที่กำลังโอบกอดความรักอันแสนยิ่งใหญ่เอาไว้
ทั้ง ๆ ที่หัวใจ กลับไม่เคยเชื่อว่ารักนั้นจะแข็งแรงพอ ไม่ว่าจะเป็น " คำถาม " " ความหวาดระแวง "
" ข้อห้าม " หรือแม้แต่ " เงื่อนไขต่าง ๆ นานา "
สุดท้ายมันก็เหลือเพียง " ความว่างเปล่า " ที่ได้คืนกลับมา เพื่อให้เราเอาไว้ดูถูกตัวเอง
หากใครบางคนโชคร้าย เจอคนรักเป็นคนเจ้าชู้...ผู้มีหัวใจช่างหวั่นไหว เมื่อเจอคนที่ถูกใจมากกว่า
ต่อให้ หึงหวงแทบตายอย่างไร...เขาก็ต้องไป เพราะร้อยทั้งร้อยของ " ความหึงหวง " นอกจากจะไม่เคย
ถ่วงให้ความรักหนักแน่นขึ้นได้แล้ว
มันยังเป็นสิ่งที่บั่นทอนให้ความรักนั้น เปราะบางและอ่อนแอลงเรื่อย ๆ
ไม่แปลก...ถ้าความรักคือการอยากครอบครอง หรือบางทีก็ทำให้เราอยากเป็นเจ้าของ ขอเพียงแค่เรา
รู้จักเปลี่ยนความรู้สึกที่ว่ามานั้น ให้เป็นแรงบันดาลใจดี ๆ เพื่อตระหนักถึงคุณค่าของความรักที่มีอยู่
จนเป็นแรงผลักดันให้เรา " พยายาม - เพื่อ - เป็น " คนที่น่ารักที่สุด ในสายตาของคนที่เรารักมากที่สุด
หากทำได้อย่างนั้น อยู่เฉย ๆ โดยไม่ต้องหึง ใครก็แย่งเขาไปจากเราไม่ได้ !
อยู่ด้วยแล้วสบายใจ คือต้นทุนที่มีคุณค่า และมีความหมายสำหรับ " ความรัก "
